Eu teño unha vaca marela que é o demo a condenada, presume de vaca moderna e non quere traballar. (bis) Ela canta, con acento de mulata brasileira, hai que vela, como move, as cadeiras ao andar. (bis) Puxo a permanente no rabo e deulle esmalte aos cornos, ela dí que quere mercar unhas medias de cristal. (bis) Nin dá leite nin dá nada dá patadas á canada, a herba xa non lle vai quere palla integral. (bis)
Do 6 ao 10 de marzo os centros educativos galegos celebrarán a 29º edición da Semana da Prensa na Escola, unha iniciativa instituida oficialmente dentro do calendario escolar en 1989.
Grazas a esta efeméride, miles de escolares galegos poderán complementar os seus libros con exemplares de xornais convertendo a prensa nun elemento pedagóxico máis, fomentando a súa lectura e desenvolvendo co iso o sentido crítico de nenos e novos.
O día 8 de marzo celébrase en todo o mundo o día da muller, tan necesario aínda nesta sociedade na que a igualdade de xénero é aínda unha materia pendente por moitísimos motivos. Dende a materia de música queremos contribuir elixindo unha destas 150 cancións. Esta selección tan completa forma parte dunha proposta didáctica do Concello de Valencia. Deixo enlace AQUÍ
A Asociación de Escritoras e Escritores en Lingua Galega promove desde 2010 a conmemoración o 24 de febreiro, aniversario do nacemento da autora, do Día de Rosalía de Castro.
Rosalía de Castro foi unha escritora nada en Santiago de Compostela no ano 1837 e falecida na Coruña en 1885. Dedicouse á creación de prosa e poesía, tanto en idioma castelán como en galego e recoñécella como unha das figuras máis importantes das letras da súa época. As súas achegas á cultura da súa terra resultan indispensables, especialmente no que a Galicia refírese, dado que a situación social daquel momento non facilitaba o camiño de quen fixese literatura usando a lingua galega, que era desprezada e considerada tan só un dialecto.
Sen dúbida, foi cos seus "Cantares Gallegos" que enalteceu o nome da súa patria e contribuíu ao seu renacemento cultural, concedéndolle un lugar importante ante unha nación que xa a daba por extinta.
Entre outras, deixou dúas obras máis que demostran a grandeza da súa arte: "Follas Novas" e "Nas beiras do Sar".
Con respecto á súa prosa, destacan os seus títulos "A filla do mar", "O cabaleiro das botas azuis" e "Padrón e as inundacións".
Manifesto da Asociación de Escritoras e Escritores en Lingua Galega (AELG) no Día de Rosalía de Castro 2017
En Galicia existen infinitas formas de amencer: abrente, alborada, clarexa, luzada, rompente. A lírica que abraza os versos de Rosalía posúe as cores reveladoras da primeira luz.
Imaxino a Rosalía no século XIX e vexo unha muller que se aferra ás palabras sen complexos e fai con elas o que o corazón lle pide ao oído en cada instante: fitas de encaixe, diamantes, armas de construción masiva ou versos predestinados a furar as conciencias e facer cambalear os piares do inmobilismo.
Esa é ela. Unha xigante que non precisa respiración asistida, nin prantos, nin ritos florais. Os pulmóns da súa obra aférranse ao futuro e ínflanse coa forza dun país que respira cultura por cada fenda.
En Galicia existen infinitas formas de querer e nós querémoste paxaro, lume, emoción. Querémoste eléctrica e lúa. Insubmisa e valente. A voz que hoxe portaría unha pancarta na cabeza dunha manifestación contra a violencia machista ao berro de: Basta xa, querémonos vivas! A que quedaría afónica de solicitar, día tras día, unha maior presenza do galego na escola, na rúa, na vida. Na Galicia nosa que se estremece por momentos.
Imaxino a Rosalía e véxoa afirmando: Son muller e son galega. Reivindícome como escritora na miña propia lingua e non consinto que ninguén apague a miña voz. Estou tan viva que os meus versos rabuñan as paredes do panteón de galegas ilustres ata facelas sangrar. Négome a ser unha estranxeira exiliada na miña patria. Quero abarcar toda a luz e contaxiarte.